Ryszard Kaczorowski (1919 - 2010)
Urodzony 26 listopada 1919 roku w Białymstoku. W sierpniu 1939 roku powołany został przez władze harcerskie na stanowisko zastępcy komendanta Pogotowia Harcerskiego w Białymstoku. W październiku 1939 roku, już pod okupacją sowiecką, Ryszard Kaczorowski działał w tajnym hufcu harcerskim, który w listopadzie tegoż roku wszedł w skład Szarych Szeregów. 17 lipca 1940 r. został aresztowany przez NKWD, następnie zaś skazany 1 lutego 1941 r. przez Najwyższy Sąd Sowieckiej Republiki Białoruskiej na karę śmierci. W dniu 10 maja tegoż roku wyrok śmierci zmieniono na 10 lat łagrów.
Zwolniony z łagru w marcu 1942 r/wstąpił do armii tworzonej przez generała Andersa, jako żołnierz II Korpusu w batalionie łączności 3. Dywizji Strzelców Karpackich odbył całą kampanię włoską. Po wojnie pozostał w Anglii. W Londynie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego, a następnie podjął pracę w przemyśle.
Działalność społeczna Ryszarda Kaczorowskiego była wysoko ceniona przez Polaków przebywających na Obczyźnie, toteż został on powołany w skład Rady Narodowej, Rady Koordynacji Polonii Wolnego Świata, Rady Funduszu Pomocy Krajowi, Rady Polskiej Macierzy Szkolnej oraz Rady Instytutu Polskiego Akcji Katolickiej. Z czasem działalność ta przeniosła się na pole polityczne.
W marcu 1986 roku Ryszard Kaczorowski wszedł do Rządu RP na Uchodźstwie – w gabinecie prof. E. Szczepanika był ministrem do spraw krajowych. W styczniu 1988 roku prezydent Kazimierz Sabbat wyznaczył go na swojego następcę. W lipcu 1989 roku Ryszard Kaczorowski objął urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie jako szósty z prezydentów reprezentujących ciągłość władzy suwerennej II Rzeczypospolitej.